Toen wij net aankwamen in Las Vegas werden mijn vriendin en ik gevolgd door iemand in zwarte kleding met een capuchon. Niet echt het warme welkom waar je op hoopt. Even later verscheen de politie en werd deze meneer ingerekend. Een vliegende start, zullen we maar zeggen.
Later die dag gingen we naar Fremont street. Een bijzondere plek, dat kan ik je vertellen. Veel dames liepen er met blote borsten rond. Niet voor de frisse lucht, maar omdat ze met je op de foto wilden gaan — tegen betaling uiteraard. Mannen in cowboykleding en zonder shirt waren er ook volop. Het voelde een beetje alsof we midden in een vreemde droom terecht waren gekomen.
Toen de honger toesloeg, kozen we voor een redelijk fatsoenlijk restaurant. Tegenover ons zat echter een zaak waar de serveersters verkleed waren als verpleegkundigen. De gasten droegen ziekenhuispakjes die je normaal alleen ziet vlak voor een operatie. En als je daar een bepaald drankje bestelt, word je als gast geslagen. Ja, echt waar.
‘s Avonds namen we de bus terug. Daar wilde een meneer instappen met zijn complete hebben en houden, maar dat mocht niet. Hij had duidelijk wat verdovende middelen op, en dat zorgde voor een hoop gedoe. Even later zagen we iemand voor ons heroïne spuiten. Daarna stapte er iemand in die al flink van de wereld was, en kort daarna nog een vrouw? die naast hem ging zitten. Binnen vijf minuten zat de hand van de een in de broek van de ander. En dat alles terwijl de bus gewoon doorreed.
Later op de avond, toen we opnieuw richting ons verblijf gingen, zagen we iemand in een rolstoel midden op de snelweg. Hij was aan het schreeuwen en leek totaal geen idee te hebben waar hij was.
Las vegas. Blij dat ik het gezien heb. Maar voor mij was het ook meteen de laatste keer. Eén keer en nooit weer. Vreselijk.
Reactie plaatsen
Reacties